Γράφει: Ιουλία Βελισσαράτου

Να παίρνεις πτυχίο ότι είσαι συναισθηματικά υγιής και ψυχολογικά ικανός να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα κράτη του κόσμου. Αν τολμούσε κάποιος να το κάνει πράξη θα βρισκόταν προ εκπλήξεως για το πόσοι άνθρωποι είναι ακατάλληλοι να γίνουν γονείς. Και, ίσως, είχαν προληφθεί πολλά λάθη. Πάρτε για παράδειγμα – ακραίο δε λέω- τον βιαστή του Κλήβελαντ. Άνθρωπος που αποδεδειγμένα ήταν όχι απλά ακατάλληλος αλλά επικίνδυνος να γίνει πατέρας , είχε πέντε παιδιά από την πρώτη του γυναίκα! Λένε ότι την έδερνε συχνά και της είχε προκαλέσει τόσες πολλές κακώσεις που λίγα χρόνια αργότερα πέθανε. Και πάλι κανένας δεν ενδιαφέρθηκε. Για αυτό και εκείνος συνέχισε να έχει ακόμα πιο παραβατική συμπεριφορά. Έγινε ένα ανθρωπόμορφο τέρας που με την ανοχή της κοινωνίας – είτε αυτό λέγεται αδιαφορία είτε συνενοχή – επί δέκα ολόκληρα χρόνια βασάνιζε και ταπείνωνε τρεις ανήλικες – τότε- γυναίκες.

Όταν τον συνέλαβαν – αν και παραδέχθηκε τα εγκλήματα του – επιχείρησε να μεταθέσει την ευθύνη στη μητέρα του. Την κατηγόρησε ότι τον κακοποιούσε. Όπως και τον θείο του ότι τον βίαζε. Και εδώ έρχεται και δένει η αμερικανική πουριτανική και υποκριτική κοινωνία. Το δράμα του εγκλεισμού των τριών γυναικών εκτυλίχθηκε σε μία χώρα που υποτίθεται ότι δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στη λειτουργία των κοινωνικών υπηρεσιών. Οι κοινωνικοί λειτουργοί στις ΗΠΑ παρακολουθούν στενά τις προβληματικές οικογένειες. Οι νόμοι επίσης είναι ιδιαίτερα αυστηροί με την παρενόχληση. Αν μία γυναίκα καταγγείλει σεξουαλική παρενόχληση, ακόμα και αν ο επίδοξος μνηστήρας είχε αγνές προθέσεις για ένα αθώο φλέρτ, μπορεί να βρεθεί εν μία νυχτί πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Υπερασπίζονται μέχρι τελευταίας ρανίδος τον γάμο των ομοφυλοφίλων, ενώ οι ίδιοι έχουν απομυθοποιήσει το θεσμό -με τα διαζύγια να ξεπερνούν κάθε προηγούμενο… Και το πιο παράξενο από όλα; Δεν αποδέχονται – τουλάχιστον οι συντηρητικοί- τη διακοπή της κύησης από επιλογή, ενώ δε βρίσκουν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στις πολυμελείς οικογένειες που δυσκολεύονται να επιβιώσουν…

Στην περίπτωση του Άριελ Κάστρο η συμπεριφορά του ήταν τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον αλλοπρόσαλλη. Δεν άφηνε κανένα να μπεί στα δωμάτια. Τα κρατούσε κλειστά και έκλεινε τα παράθυρα με μαύρες σακούλες.

Σε μία άλλη περίπτωση ο βιαστής του Οχάϊο παράτησε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες για ώρες, μέσα στο σχολικό λεωφορείο που οδηγούσε. Πόσες αποδείξεις ήθελαν οι αρμόδιες αρχές για να παρατηρήσουν ανισσόροπη συμπεριφορά; Πώς είναι δυνατόν μία ολόκληρη κοινωνία να παρατηρεί απλώς την περίεργη στάση ενός ανθρώπου – ο οποίος είχε μονίμως κλειστά τα παράθυρα «του σπιτιού – κολαστήριο»- χωρίς να αντιδρά;

Η αμερικανική κοινωνία είναι, ομολογουμένως, πολύ παράξενη και αντιφατική. Έχει φανατικούς αρειμάνιους αντι- καπνιστές όταν κλείνει το μάτι στα ναρκωτικά και στο πολύ ποτό.

Δείχνει υπερβολική ευαισθησία στα ζώα και στους ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, αλλά αρνείται να εγκαταλείψει – πολλάκις και αποδεδειγμένα- το πιο θανατηφόρο αμερικανικό χόμπι. Το όπλο.

Αρέσκεται στο να μοστράρει την ιλουστρασιόν κοινωνία της Νέας Υόρκης και της Καλιφόρνια , για να κρύψει την άχαρη και φτωχική ζωή της επαρχίας.

Οι αμερικανικές « φυλές» είναι πολλές και ποικίλες και όσο κατευθυνόμαστε προς την περιφέρεια ο «διαστροφικός» συντηρητισμός κερδίζει έδαφος. Και λέω διαστροφικός γιατί κύριο μέλημά του είναι να φαίνεται σωστός για να γίνει κοινωνικά αποδεκτός. Δε χρειάζεται, όμως, και να είναι. Αρκεί να μπορεί να το κρύβει.

Έτσι και ο Άριελ Κάστρο. Ήξερε πως αν έκρυβε επιμελώς τις διαστροφικές του επιθυμίες κανείς δεν θα τον κατηγορούσε. Έτσι και έκανε. Για να δείχνει σωστός απέναντι στην υπερσυντηρητική και πουριτανική κοινωνία των μεσοδυτικών Πολιτειών – με τις εμμονές, τα ταμπού και τις δεισιδαιμονίες – έκλεισε μέσα στο σπίτι του τρείς γυναίκες και τις έκανε σκλάβες. Άλλωστε, μία τέτοια συντηρητική κοινωνία δεν απέχει από τις συνήθειες και τα πρότυπα που έχουν οι κάτοικοι ενός οποιουδήποτε απομακρυσμένου χωριού στα Βαλκάνια. Ο άνδρας είναι άνδρας και «έχει το δικαίωμα» να γίνει και βίαιος.

Το γεγονός ότι πήγαινε βόλτα ένα μικρό παιδί μόνος του- το μόνο κοριτσάκι που σώθηκε από τα σκληρά χτυπήματα που έδινε στις γυναίκες για να αποβάλλουν τα μωρά τους- ή ότι δεν άφηνε τα παιδιά από τον πρώτο του γάμο να μπουν στο σπίτι του, θεωρήθηκε απόλυτα φυσιολογικό και αποδεκτό. Γιατί η πουριτανική κοινωνία είναι και αφόρητα υποκριτική. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να διατηρεί τη βιτρίνα της. Άσχετα αν το σπίτι έχει γεμίσει σκουλήκια.

Η υπόθεση Κάστρο, έκρυβε επιπλέον, και άλλες σκοτεινές ιστορίες που αποδεικνύουν τα μοιραία λάθη των γονιών. Ο ίδιος ο δράστης ομολόγησε πως του φάνηκε παράξενο που και οι τρείς κοπέλες δέχθηκαν με ευκολία να μπουν στο αυτοκίνητο ενός αγνώστου. Την πιο περίεργη και παράξενη ιστορία, όμως, την είχε το τρίτο θύμα. Πρόκειται για την κοπέλα , η οποία αρνήθηκε να επανενωθεί με την οικογένειά της, μετά το τέλος του μαρτυρίου της. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητη καθώς μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο. Η κατάσταση της είναι τόσο σοβαρή από τα χτυπήματα του Κάστρο στο πρόσωπο που θα χρειαστεί πλαστική χειρουργική επέμβαση. Χωρίς να υπολογίζουμε το ψυχικό κόστος από τη στιγμή που ο αδίστακτος τύραννος την χτυπούσε στην κοιλιά για να αποβάλλει όταν έμενε έγκυος. Συνολικά πέντε φορές.

Η Μισέλ Νάιτ- αυτό είναι το όνομα της κοπέλας- ζήτησε να φιλοξενηθεί από την οικογένεια του δεύτερου θύματος , της Τζίνα ντε Χεσούς. Το πιο τραγικό της ιστορίας ήταν ότι η μητέρα της την είχε διώξει από το σπίτι όταν ήταν 20 ετών, επειδή είχε μείνει έγκυος και γέννησε ένα αγοράκι το οποίο το έδωσαν για υιοθεσία. Η Μισέλ περιπλανιόταν σαν άστεγη, ώσπου βρέθηκε μπροστά στον βασανιστικό εφιάλτη της, που είχε τη μορφή του Λατινοαμερικανού οδηγού σχολικού λεωφορείου και που τη στιγμάτισε εφ’ όρου ζωής… Σήμερα η μητέρα της ζητά συγχώρεση.

Μη σας ξεγελά ότι αυτή η απίστευτη ιστορία συνέβη στις ΗΠΑ. Παρόμοιες ιστορίες έχουν καταγραφεί και στην Ευρώπη με χειρότερες διαστάσεις …αιμομεικτικές. Και πόσες ακόμα θα αποκαλυφθούν. Και πόσες ακόμα δεν ξέρουμε ή δε θα μάθουμε ποτέ…

Είναι καιρός , λοιπόν, η δυτική κοινωνία να μην στρουθοκαμηλίζει και να το παραδεχτεί. Δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γίνονται γονείς. Πρέπει να δοκιμάζονται πριν το αποφασίσουν. Ακόμα και αν κάποιοι αντιδρούν σε αυτήν την άποψη, αμφισβητώντας εάν ποτέ μπορεί να υπάρξει ικανό τέστ για να κρίνει κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, πρέπει να αναλογιστούμε ότι εδώ που φτάσαμε η επιθυμία ενός ζευγαριού και η ηλικία γάμου δεν είναι, πλέον, τα βασικά συστατικά που πρέπει να καθορίζουν εάν κάποιος μπορεί να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Η μητέρα του δράστη στην πρώτη της αντίδραση μετά την καταδίκη του γιού της έσπευσε να διαχωρήσει τη θέση της και να του επιρρίψει όλη την ευθύνη φωνάζοντας για να ακουστεί καθαρά ότι ο γιός της, είναι άρρωστος. Μόνο που ξέχασε να μας πει πότε το κατάλαβε και τι έκανε εκείνη για να τον βοηθήσει.

aixmi.gr