To πιο ζεστό χειροκρότημα για τον Νίκο Λυμπερόπουλο

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το ντέρμπι Παναθηναϊκού-ΑΕΚ θα αποτελέσει το τελευταίο ματς στη μεγάλη καριέρα του Νίκου Λυμπερόπουλου, ενός επιθετικού που αποτέλεσε σημείο αναφοράς τα τελευταία 15 χρόνια. Άλλωστε, στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν πολλοί επιθετικοί που συνδυάζουν το σκοράρισμα με την άριστη τεχνική κατάρτιση, σε αντίθεση με τον «Λύμπε» που πλην της ταχύτητας, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι στο ρεπερτόριο του. Στον Παναθηναϊκό πήγε στα 21 του και έμεινε εφτά χρόνια από το 1996 μέχρι το 2003. Σε αυτό το χρονικό διάστημα σε όλες τις διοργανώσεις μέτρησε 220 συμμετοχές και 82 γκολ. Ποιος ξεχνάει το τρομερό βολ πλανέ(1-0) στο 2-2 με την Ρεάλ Μαδρίτης στη Λεωφόρο, που συνοδεύτηκε με έξαλλο πανηγυρισμό ή το «σπάσιμο» της…μέσης του Τσίρο Φεράρα στο 3-1 επί τη Γιουβέντους, σε μια βραδιά που στο κατάμεστο ΟΑΚΑ ο Λυμπερόπουλος κέρναγε και ο Βαζέχα έπινε…Πολλά όμορφα γκολ και άλλες δυνατές ποδοσφαιρικές στιγμές, από έναν άνθρωπο που είχε το χάρισμα, την ποιότητα, αλλά και το δέσιμο με την εξέδρα.Πολλές σκηνές είναι χαρακτηριστικές και τον σημάδεψαν με την φανέλα του Συλλόγου στα 7 χρόνια που αγωνίστηκε.Τόσο μεγάλος παίκτης και Παναθηναϊκός που δεν αναλωνόταν σε οπαδικές δηλώσεις για να παίρνει την εύνοια του κόσμου. Κι όμως ο Λύμπε έγινε ένα απο τα κατορθώματα του Τζίγγερ ,όταν το καλοκαίρι του 2003 δεν μπήκε καν στον κόπο να του κάνει μια πρόταση για ανανέωση του συμβολαίου του. Απλώς αδιαφόρησε με την περίπτωση του και τον άφησε να φύγει. Και το αστείο είναι πως ο Λυμπερόπουλος περίμενε να του γίνει μια πρόταση ,την στιγμή που δεν έμπαινε καν στην διαδικασία να κάνει συζητήσεις με τον Ολυμπιακό ,όταν του χτυπούσαν τα τηλέφωνα. Βλέπετε άνηκε κι αυτός στην γενιά των losers που δεν μπορούσαν να υπερνικήσουν διαιτησίες και ζούγκλες ,όμως τρέλαιναν την Ευρώπη με τα κατορθώματα τους και αποτελούσαν τους πρώτους μεταγραφικούς στόχους του Κόκκαλη. Όμως σε αντίθεση με Νικοπολίδηδες και Κωνσταντίνου ,αυτός είχε το ήθος να κλείνει πόρτες ,γιατί πολύ απλά είχε φορέσει το τριφύλλι στο στήθος και το σεβόταν. Όπως σεβόταν τον Σύλλογο κι όταν πήγε στην Άεκ. Κι αυτό το έδειχνε σε κάθε του ευκαιρία ,σε κάθε του συνέντευξη.

Μάλιστα ,εκείνη την περίοδο μόλις είχε ρωτηθεί για την φυγή του απο τον Παναθηναϊκό ,η απάντηση του είχε κάνει αίσθηση "ο Παναθηναϊκός δεν είναι ούτε η ιδιοκτησία του ,ούτε οι παίκτες ,ούτε προπονητές ή άλλοι μέσα στην διοίκηση. Παναθηναϊκός είναι ο κόσμος του και μόνο".

Μετά απο τόσα χρόνια ,ούτε μια φορά δεν προκάλεσε τον κόσμο του Συλλόγου. Αντιθέτως ήταν πάντα σεμνός και σεβόταν την ομάδα. Εξ ου και ο πανηγυρισμός του με σκυφτό το κεφάλι στην Λεωφόρο ,όταν μας έβαλε το γκολ.. Σέβεται τον Σύλλογο με πράξεις ,για αυτό και ο κόσμος τον σέβεται. Έτσι κι αλλιώς δεν τον έχει χειροκροτήσει μόνο 1 φορά ως αντίπαλο μας. Μέχρι και πέρυσι στην αντικατάσταση του χειροκροτήθηκε απο όλο το ΟΑΚΑ.

Ελπίζω σήμερα ο κόσμος να κάνει αυτό που πρέπει και να του προσφέρει το πιο ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Μπορεί με τον Λύμπε να μην κερδίσαμε καμία κούπα ,αλλά κάποια πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά απο 2 ή 3 Κύπελλα..Έτσι κι αλλιώς και ο ίδιος είμαι σίγουρος πως θα θέλει το σημερινό χειροκρότημα απο τον κόσμο που αγάπησε!