Οι καλύτεροι Ελληνες του εξωτερικού

Τον Μάιο, τον μήνα του απολογισμού στο ποδόσφαιρο, τώρα που η uefa απένειμε τα βραβεία για το champions league και οι σύλλογοι αποδίδουν τιμές στους πρωταγωνιστές τους, τώρα που τα χελιδόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου επιστρέφουν στη βάση για χάρη της Εθνικής ομάδας, είναι ώρα να απονείμουμε τα βραβεία στους Ελληνες “ξένους” της μπάλας.

Για να μη σας κρατήσω σε αγωνία, το βαρύτερο βραβείο απονέμεται στον Γιώργο Καραγκούνη. Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται μεγάλη τεκμηρίωση και ανάλυση των κριτηρίων. Σε μια ηλικία που κανείς δεν το περίμενε, ο “Κάρα” πήγε στο πιο ανταγωνιστικό και εμπορικό πρωτάθλημα του πλανήτη και έφτασε όχι απλώς να γίνει πρωταγωνιστής, αλλά και να καταχωρηθεί ως δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής της ομάδας του στην Premier League. Θα μπορούσε να ονομαστεί ως “υπέρβαση της χρονιάς” το σχετικό βραβείο στην τελετή βράβευσης των Ελλήνων μεταναστών του ποδοσφαίρου.

Το βραβείο “βαρύτερο όνομα” ανήκει στον Γιώργο Σαμαρά. Μεγάλωσε, βάρυνε το brand name του, “ανάγκασε” ένα σωρό σημαντικές προσωπικότητες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να τον υπολογίσουν περισσότερο και να τον χαρακτηρίσουν πρωταγωνιστή. Είναι βέβαιο ότι θα κοιτάζει πίσω του αυτή τη σεζόν ως μια από τις πιο γεμάτες και ουσιαστικές σε μια πολύ αξιόλογη καριέρα. Βαρύτερο όνομα κουβαλά πλέον και ο Παναγιώτης Κονέ, χάρη στην τόσο μεστή σεζόν που έκανε στην Ιταλία, της οποίας η αγορά τον σέβεται και τον υπολήπτεται περισσότερο από ποτέ. Αυτό που έκανε ο Σαμαράς όμως δημιούργησε μεγαλύτερο κρότο, πανευρωπαϊκά.

Το βραβείο “μεταγραφή της χρονιάς” το κρατά εδώ και μερικές μέρες στα χέρια ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Μεγάλο καύχημα για ένα παιδί που κατάφερε να μεταγραφεί με το σπαθί του στην φιναλίστ του Champions League σε μια τόσο κακή σεζόν για την ομάδα του. Ο Σωκράτης μεγαλώνει και ωριμάζει ωραία, κι είναι πιο έτοιμος από ποτέ πλέον για το υψηλότατο επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Το “κάλιο αργά παρά ποτέ” βραβείο πηγαίνει στα χέρια του Βασίλη Τοροσίδη. Το πήρε απόφαση, το τόλμησε, μετανάστευσε, προσγειώθηκε σε μια μεγάλη πόλη και μια μεγάλη ομάδα και κατάφερε να προσαρμοστεί αμέσως και να γίνει πρωταγωνιστής σε πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον και πολύ βαρύ πρωτάθλημα.

Το “έκπληξη της χρονιάς” έπαθλο πηγαίνει στον “Δία” της Τουρκίας Φάνη Γκέκα. Αν έχετε αμφιβολία, ψάξτε στο youtube για τα τούρκικα τραγούδια που γράφτηκαν και μελοποιήθηκαν για να διηγηθούν τα ανδραγαθήματά του.

Το βραβείο “ωρίμανση της χρονιάς” πηγαίνει στον Παναγιώτη Ταχτσίδη, που εκτοξεύτηκε στη Ρόμα και κατάφερε να παίξει πολύ και να δείξει ωριμότητα και ετοιμότητα για το υψηλότερο επίπεδο. Εχει δρόμο, αλλά είναι σε πολύ καλό δρόμο.

Το βραβείο “σταθερή αξία και μακριά από την Παιανία” φέρει τυπωμένο το ονοματεπώνυμο Λουκάς Βύντρα. Πήγε στη Λεβάντε και έβγαλε τα μάτια του προπονητή του, ο οποίος τον καθιέρωσε σε χρόνο dt. Τι να προσθέσει κανείς πάνω σ' αυτό;

Κάπου εδώ τελειώνουν τα βραβεία. Κανονικά θα έπρεπε να αρχίσω να μοιράζω τα βατόμουρα. Αυτή όμως είναι μια τελετή μιας άλλης στιγμής. Θα την οργανώσουμε μια άλλη φορά.

Βασίλης Σαμπράκος




gazzetta.gr