1 θρόνος, 4 ομάδες, 80 ποδοσφαιριστές και περίπου 500 εκ. ευρώ. Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Μπάγερν Μονάχου. Παλιοί γνώριμοι, με τους λογαριασμούς πάντοτε ανοιχτούς. Από το χορτάρι του Γουέμπλεϊ μόνο 20 ποδοσφαιριστές θα μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι τους για να δουν τα αστέρια του Champions League να λάμπουν για αυτούς.Και επειδή λίγες ώρες έμειναν μέχρι τη σέντρα και μια εβδομάδα μέχρι να μάθουμε ποιες δύο ομάδες θα πάρουν το χρυσό εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, οι συντάκτες του koolnews.gr σας βάζουν σε κλίμα Champions League και εξηγούν γιατί κάθε μία από τις 4 ομάδες είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Μπαρτσελόνα
Κατά πολλούς το μεγάλο φαβορί του φετινού Champions League – όπως συμβαίνει κάθε φορά τα τελευταία χρόνια. Και μάλλον όχι άδικα – όπως συμβαίνει κάθε φορά τα τελευταία χρόνια. Και δεν χρειάζεται πολλά λόγια για να καταλάβει κανείς γιατί η Μπαρτσελόνα μπορεί (και) φέτος να σηκώσει την κούπα. Αν τα βάλει κάποιος κάτω τα πράγματα θα το δει.
Είναι με διαφορά η πιο επιτυχημένη ομάδα της τελευταίας 10ετιας, καθώς μετράει 3 τίτλους στο Champions League (2005-06, 2008-09, 2010-11), ενώ και τις υπόλοιπες χρονιές που δεν έφτασε στον μεγάλο τελικό, μόνο αποτυχημένη δεν την λες την πορεία της. Πέρσι αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την κάτοχο του τροπαίου Τσέλσι, απλά και μόνο επειδή δεν το περίμενε (όπως και κανείς δεν περίμενε οι Λονδρέζοι να σηκώσουν το τρόπαιο), ενώ έχει να μείνει εκτός ημιτελικών από τη σεζόν 2007-08. Με λίγα λόγια, εδώ και έξι χρόνια βρίσκεται συνεχώς μέσα στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης!
Ωστόσο θα συμφωνήσω, η ιστορία δημιουργεί μεγάλες ομάδες και ποδοσφαιρικούς θρύλους, αλλά δεν δίνει τίτλους. Και αυτό το ξέρουν καλά οι παίκτες των Καταλανών. Παίκτες που κατά πολλούς είναι χορτασμένοι από τίτλους, αλλά εκείνοι δεν το δείχνουν. Φαίνεται στο πως παίζουν. Και φέτος, παρά το γεγονός ότι δεν δείχνουν τόσο ανίκητοι όσο άλλες χρονιές, αυτό ίσως αποδείχθει το αβαντάζ τους. Μπορεί σε αρκετά παιχνίδια να μην διέλυσαν τον αντίπαλό τους με εντυπωσιακά σκορ, μπορεί να μην έπαιξαν το διαστημικό ποδόσφαιρο που περιμένουν όλοι από αυτούς, αλλά για πρώτη χρονιά πάλεψαν όλα τα ματς μέχρι το τέλος, δεν εγκατέλειψαν κανέναν αγώνα, δεν υποτίμησαν κανέναν αντίπαλο, δεν έχασαν την ψυχολογία τους μετά από κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα. Το αντίθετο, μάλιστα. Φέτος για πρώτη φορά έχουν αποδειχθεί πιο πραγματιστές παρά ποτέ. Οι παίκτες των μπλαουγκράνα δεν παίζουν με ποδοσφαιρική αφέλεια, για να σημειώνουν το ένα πιο εντυπωσιακό γκολ από το άλλο.
Έφαγαν δύο από τη Μίλαν στο Μιλάνο; Έβαλαν 4 στη Βαρκελώνη. Βρέθηκαν με τη πλάτη στον τοίχο κόντρα στη Παρί Σεν Ζερμέν στο Καμπ Νου; Δεν τα παράτησαν. Το πήραν το 1-1 και μαζί την πρόκριση για τα ημιτελικά. Και για πρώτη φορά δικαιώνουν όσους λένε ότι η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, η ομάδα με τις δύο 11αδες! Έχει δείξει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα, έστω κι αν δεν έχει «μάχιμους» τον Ινιέστα, τον Τσάβι, τον Βίγια, τον Πουγιόλ, τον Φάμπρεγκας, ακόμα και τον Μέσι.
Ok, ίσως ο Μέσι να είναι ο ο μοναδικός παίκτης που δεν μπορούν να αντικαταστήσουν μέσα στο γήπεδο. Όχι τόσο επειδή δεν υπάρχει κάποιος στον πάγκο να πάρει τη θέση του. Αλλά επειδή ο «μικρός μάγος» από την Αργεντινή συνεχίζει να είναι το Α και το Ω της Μπαρτσελόνα. Ακόμα και στη χειρότερή του μέρα ξέρει πως να κάνει τη διαφορά. Μια στιγμή για αυτόν είναι αρκετή. Μια κάθετη πάσα, ένα σουτ έξω από την περιοχή, ένα φάουλ…
Η Μπαρτσελόνα είναι ίσως η πιο διαβασμένη ομάδα από τις τέσσερις. Και η δουλειά του Τίτο Βιλανόβα θα πρέπει να εστιαστεί στα τρικ που θα κάνει, μπερδεύοντας τους αντιπάλους τους. Πρέπει να βγάλει ένα-δύο λαγούς από το καπέλο του. Πέρα από το να καταφέρει να διατηρήσει τη δίψα των παικτών του για τίτλους και τον Μέσι φρέσκο. Τότε, το Champions League είναι δικό του.
Μπάγερν Μονάχου
Μπορεί η Μπαγέρν Μονάχου να επαναλάβει τα κατορθώματα των περασμένων ετών και τις τριετίας 1974-76, όταν κατέκτησε τρία διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών; Ναι, μπορεί! Μπορούν οι Νόιερ, Ριμπερί και Ρόμπεν, να γίνουν οι σύγχρονοι Σεπ Μάγιερ, Φραντς Μπεκενμπάουερ και Γκερντ Μίλερ; Ναι μπορούν!
Εξάλλου, μοιάζει να τους το χρωστά η μοίρα, από την περσινή σεζόν, όταν γνώρισαν την ανέλπιστη ήττα, μέσα στο ίδιο τους το «σπίτι», από την Τσέλσι. Ναι, αυτή η ομάδα, μπορεί, όχι μόνο να είναι εκείνη που θα σηκώσει τη φετινή κούπα του Champions League, αλλά να γίνει η μεγάλη πρωταγωνίστρια των επόμενων χρόνων, στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική σκηνή.
Και αν πέρυσι, άξιζε να χρηστεί πρωταθλήτρια Ευρώπης και να προσθέσει την πέμπτη μεγάλη κούπα της, στην -ήδη γεμάτη- τροπαιοθήκη της, φέτος είναι η μεγάλη της στιγμή. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, πως ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους που πέρασαν ποτέ από το ποδοσφαιρικό στερέωμα, ο Βρετανός Γκάρι Λίνεκερ, είχε δηλώσει: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα, 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί». Πέρυσι, ο «κανόνας» δεν ίσχυσε… Φέτος, απλά θα έρθει μία ακόμη επιβεβαίωσή του, με τους Βαυαρούς να είναι οι μεγάλοι νικητές, για τους τέσσερις παρακάτω λόγους:
Αιτία νούμερο 1: Γιούπ Χάινκες. Ο Ολλανδός τεχνικός των Βαυαρών είναι ο άνθρωπος που σίγουρα επιζητά το τρέμπλ. Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν, ο Γιούπ Χάινκες, κάθισε άλλες δύο φορές στον πάγκο της Μπάγερν και η συγκομιδή του ήταν μόλις ένα κύπελλο. Στα 67 του πλέον, και έχοντας δηλώσει, σχεδόν από την αρχή της χρονιάς, ότι αυτή θα είναι η τελευταία της προπονητικής του καριέρας, θα επιδιώξει να φύγει με τις μεγαλύτερες δυνατές τιμές, μένοντας για πάντα στις καρδιές των οπαδών της γερμανικής ομάδας.
Αιτία νούμερο 2: Έλλειψη κούρασης. Αν κάτι υπάρχει που μπορεί να αγχώνει τους ποδοσφαιριστές της Μπάγερν, αυτό είναι μόνο το Champions League. Κάτι που συμβαίνει, γιατί έχει τελειώσει και τυπικά η κατάκτηση της Bundesliga, με αποτέλεσμα, η Μπάγερν, να έχει την πολυτέλεια να ξεκουράζει ποδοσφαιριστές-κλειδιά των οποίων η ποιότητα επηρεάζει, με κατακόρυφη πορεία, την απόδοση της ομάδας, όπως είναι ο Ριμπερί, ο Ρόμπεν κλπ.
Αιτία νούμερο 3: Πληθώρα επιλογών σε όλες τις θέσεις. Η φετινή Μπάγερν δεν υστερεί σε καμία θέση της εντεκάδας, όσον αφορά στο βάθος του πάγκου της. Δείγμα αυτής της μη υστέρησης αποτελεί το προχθεσινό παιχνίδι εναντίον του Ανοβέρου. Στο συγκεκριμένο ματς χρησιμοποιήθηκαν παίχτες οι οποίοι δεν έχουν σημαντικό χρόνο συμμετοχής στην ομάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Πιζάρο και Γκόμεζ, σκοράροντας από δύο τέρματα ο καθένας.
Αιτία νούμερο 4: Ομαδική άμυνα με δυνατές ατομικές μονάδες. Όσοι παρακολουθούν τους Βαυαρούς τα τελευταία πέντε χρόνια, ίσως μένουν κάπως σκεπτικοί μπροστά στο πρώτο σκέλος της παραπάνω δήλωσης. Η αλήθεια είναι ότι η Μπάγερν, στα ματς απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους, συνηθίζει να αμύνεται ομαδικά, ωστόσο η φετινή διαφοροποίηση έγκειται στο γεγονός της προσθήκης ποιοτικών αμυντικών μονάδων (Μπόατεγκ και Ντάντε), οι οποίοι αντικατέστησαν τους βαρύς περσινούς κεντρικούς αμυντικούς (Μπαντστούμπερ και Βαν Μπούιτεν), προσδίδοντας έτσι περισσότερη αμυντική ικανότητα.
Ρεάλ Μαδρίτης
Oι λόγοι που μπορεί να επικαλεστεί κανείς, ψάχνοντας «δικαιολογίες» για να αιτιολογήσει την -πιθανή- κατάκτηση του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ από τη Ρεάλ Μαδρίτης, είναι πολλοί. Ναι, ο προπονητής παίζει ρόλο, ναι το ρόστερ είναι υπερπλήρες και ποιοτικό, ο λόγος ωστόσο που η ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην «διψηφιοποίηση» (συγχωρέστε τον όρο) των τίτλων της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του πλανήτη είναι ένας και μοναδικός. 11 χρόνια.
11 χρόνια αποχής είναι πολλά για μία ομάδα που θέλει να αποκαλείται «Βασίλισσα», όχι μόνο τυπικά λόγω της μετάφρασης του ονόματός της, αλλά και στην ουσία. 11 χρόνια απουσίας είναι πολλά, για έναν σύλλογο που έχει ξοδέψει εκατομμύρια επί εκατομμυρίων κάθε χρόνο για παίκτες και προπονητές, μόνο και μόνο για να βλέπει τη μισητή αντίπαλό της, Μπαρτσελόνα, να κατακτάει την ευρωπαϊκή κορυφή τρεις φορές (05/06, 08/09, 10/11), με την ίδια να παλεύει με θεούς και δαίμονες κάθε χρόνο, μένοντας εκτός προημιτελικών για έξι (!) συνεχόμενες σεζόν.
Πολλοί θα αντιπαραθέσουν, βεβαίως, ότι η «δίψα» από μόνη της δεν παίζει μπάλα. Κανένα πρόβλημα. Για το κομμάτι «μπάλα», η Ρεάλ διαθέτει ορισμένα από τα κορυφαία ονόματα στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ακόμα και ο πιο «αντιρεαλικός» οπαδός του κόσμου δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την τεράστια κλάση του Κριστιάνο Ρονάλντο, την απαράμιλλη ποδοσφαιρική ευφυΐα του Μεσούτ Οζίλ και την «προπονητική» (εντός των τεσσάρων γραμμών) ευστροφία του Τσάμπι Αλόνσο. Προσθέστε στους προαναφερθέντες το επιθετικό δίδυμο των Μαδριλένων, Μπενζεμά και Ιγκουαΐν, το κράμα εμπειρίας και ταλέντου στα «μετόπισθεν», Ράμος και Βαράν, και τα «γρανάζια πολυτελείας» Ντι Μαρία, Αρμπελόα, Κεντίρα, Μόντριτς, Κοεντράο, Μαρσέλο (τραυματίστηκε και δύσκολα θα αγωνιστεί), Πέπε, Κακά, Εσιέν, Καγιεχόν, και εύκολα διαπιστώνετε πως το έμψυχο υλικό της Βασίλισσας είναι κάτι παραπάνω από ικανό.
Η συνταγή της επιτυχίας, εφόσον εκείνη επέλθει, θα έχει και ονοματεπώνυμο. Ή μάλλον, πολύ-ονοματεπώνυμο. Ζοζέ Μάριο ντος Σάντος Μουρίνιο Φέλιξ. Ο «Special One» των «Μερένχες» έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, ανεξαρτήτως υλικού και συνθηκών. Το έχει πραγματοποιήσει, άλλωστε, όταν κανείς δεν τον υπολόγιζε. Το 2004, οδήγησε την -ναι μεν υπολογίσιμη δύναμη, αλλά σε καμία περίπτωση φαβορί- Πόρτο στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ επανέλαβε τον «άθλο» το 2010, αυτή τη φορά με την Ίντερ, παραδίδοντας μαθήματα προπονητικής κυρίως στους ημιτελικούς με τη Μπαρτσελόνα, όπου και κατάφερε να περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τις επιθετικές ορέξεις των Καταλανών.
Η σχέση του με την κερκίδα είναι τεταμένη, κυρίως λόγω της κόντρας του με τον «Άγιο Ίκερ» (Κασίγιας) της ομάδας, το μέλλον του στη Μαδρίτη προμηνύεται χλομό, και ο Μουρίνιο είναι σίγουρο ότι θέλει να δώσει απαντήσεις στους επικριτές του. Ποιος καλύτερος (και πιο αποστομωτικός) τρόπος από το να επαναφέρει τη «Βασίλισσα» στον ευρωπαϊκό της θρόνο;
Μπορούσια Ντόρτμουντ
Εντάξει, δεν τη λες και φαβορί, αλλά όσο να ‘ναι η Ντόρτμουντ πρόκειται για εξαιρετικά δυνατή και επικίνδυνη ομάδα, ικανή να βρεθεί στο ψηλότερο σκαλί της Ευρώπης, όπως είχε κάνει άλλωστε και το 1997, όταν κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λίγκ!
Η γερμανική ομάδα φιλοδοξεί να περάσει στον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης και δη του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει ωστόσο να αντιμετωπίσει τη Βασίλισσα της Μαδρίτης Ρεάλ σε μια διπλή μάχη δίχως αύριο. «Ανυπομονούμε για άλλα δύο παιχνίδια εναντίον του πιο διάσημου συλλόγου στον κόσμο», δηλώνουν στη Βεστφαλία.
Η Μπορούσια Ντόρτμουντ θα αντιμετωπίσει τη Ρεάλ Μαδρίτης στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με την πρώτη μάχη να διεξάγεται στο γήπεδο των “κιτρινόμαυρων” (Schwarzgelben) Signal Iduna Park, κοινώς Βεστφάλενσταντιον την Τετάρτη 24 Απριλίου και ο επαναληπτικός αγώνας στο Estadio Santiago Bernabeu ή σκέτο Μπερναμπέου των Μερένχες στις 30 Απριλίου.
«Οι οπαδοί της Μπορούσια περιμένουν πως και πως αυτή τη μονομαχία», λέει ο πρόεδρος της γερμανικής ομάδας Χανς Γιοακίμ Βάτσκε.
Δεν είναι πάντως καθόλου δύσκολο να επιτύχει έναν άθλο η Ντόρτμουντ και να περάσει στον μεγάλο τελικό που θα γίνει στο Γουέμπλεϊ, αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από μερικούς μήνες είχε επιτύχει μια νίκη και μια ισοπαλία σε διπλούς αγώνες για τη φάση των ομίλων.
Ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, Ζοζέ Μουρίνιο, όταν ρωτήθηκε για τον αντίπαλο που έχει να αντιμετωπίσει στα ημιτελικά, δήλωσε πριν από λίγες εβδομάδες πλέκοντας το εγκώμιο των “κιτρινόμαυρων”, «Είναι φανταστική ομάδα!».
Στη φάση των ομίλων η Ντόρτμουντ νίκησε με 2-1 τη Ρεάλ στο Βεστφάλεν και έφερε ισοπαλία με 2-2 μέσα στο σπίτι της Βασίλισσας, δείχνοντας ότι δεν φοβάται απολύτως τίποτα και μπορεί να κοιτάξει το θηρίο στα μάτια. «Ο μπαμπούλας είναι η Ντόρτμουντ κι όχι η Ρεάλ», ανέφερε ο Ότμαρ Χίτσφελντ, ο οποίος οδήγησε το 1997 την Μπορούσια στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ και πρόσθεσε: «Στο πρώτο παιχνίδι είδαμε ποιος είναι το αφεντικό, ενώ και στο δεύτερο ήταν τόσο κοντά στη νίκη μέσα στο Μπερναμπέου».
Εκτός από τα δύο παιχνίδια αυτή τη σεζόν, η προϊστορία των δύο ομάδων είναι σχεδόν μοιρασμένη με μία νίκη, τρεις ισοπαλίες και δύο ήττες.
Ο προπονητής της Ντόρτμουντ, Γιούργκεν Κλοπ εμφανώς ευχαριστημένος από την κλήρωση δήλωσε: «Μπορεί η Ρεάλ Μαδρίτης να αποτελεί δύσκολο αντίπαλο, ωστόσο και από τις τρεις που είχαμε να αντιμετωπίσουμε στην κληρωτίδα είναι η μόνη που έχουμε κερδίσει αυτή τη σεζόν. Γιατί να μην το επαναλάβουμε;».
Με μια γρήγορη ματιά στα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι η BVB δεν είναι κατ ‘ανάγκη το αουτσάιντερ σε αυτό το ζευγάρι. Μετά από όλα τα ματς, οι Γερμανοί πρωταθλητές είναι η μόνη αήττητη ομάδα της διοργάνωσης με έξι νίκες και τέσσερις ισοπαλίες.
Και ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης έχει σκοράρει τα περισσότερα γκολ μέχρι στιγμής στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Μπορούσια έχει την καλύτερη άμυνα με μόλις εννέα γκολ παθητικό, μεταξύ των οποίων τέσσερις φορές χωρίς να δεχθεί ούτε ένα γκολ σε αγώνα (όπως η Μπαρτσελόνα). Το συγκρότημα του Μουρίνιο από την άλλη, έχει δεχτεί 14 γκολ. Γι ‘αυτό και ο Σεμπάστιαν Κελ είναι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει η ομάδα του: «Mπορούμε να τους νικήσουμε!».
Η ομάδα του Κλοπ πέρσι εστίασε στη Μπουντεσλίγκα και στην Ευρώπη αποχαιρέτησε νωρίς. Φέτος σαφώς πιο ώριμη δείχνει φτιαγμένη για κάτι πολύ σπουδαίο… Ντόρτμουντ για κούπα, λοιπόν, και η συνέχεια επί της οθόνης!
koolnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου