Ο… Ζλατανόκιο σε νέες περιπέτειες!

Ήταν κάποτε ένα παιδάκι που έπαιζε ποδόσφαιρο και το έλεγαν Ζλατανόκιο. Είχε όλα τα χαρίσματα που θα ήθελε να έχει ένας ποδοσφαιριστής.

Καλή τεχνική, γερό κορμί, (όχι) μεγάλη προσωπικότητα…

Είχε όμως και ένα ελλάτωμα… η μύτη του μεγάλωνε κάθε φορά που έλεγε ψέματα…

Ο μικρός Ζλατανόκιο μεγάλωσε και έγινε σπουδαίος και εντυπωσιακός παίκτης. Η άψογή του τεχνική κατάρτιση, η κορδέλα του που ανέμιζε σε κάθε του προσπάθεια και τα όμορφα που γκολ που πετύχαινε τον έκαναν ξεχωριστό.

Ο μικρός κάποτε πήγε στην ομάδα που φορούσε ασπρόμαυρα. Έκανε πράματα και θάματα εκεί ώσπου κάποτε αναφώνησε: «Γιούβε για πάντα»! Τι το θελε… η μύτη του άξαφνα μεγάλωσε τόσο, που ντράπηκε και πήγε να βρει καταφύγιο λίγο πιο μακριά στην ομάδα των «νερατζούρι».

Τα ίδια και εκεί. Πρωταθλήματα, γκολ, κακό…

Ώσπου…

«Ίντερ για μια ζωή», φώναξε μια μέρα χαρούμενος. Η μύτη του Ζλατανόκιο μεγάλωσε περισσότερο αυτή τη φορά που αναγκάστηκε να αλλάξει χώρα.

Πήγε στην Ισπανία και φόρεσε την φανέλα των «μπλαουγκράνα». Εκεί τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Τα άλλα παιδάκια δεν τον έπαιζαν και αυτό δεν άρεσε στον Ζλατανόκιο. Παρόλα αυτά προσπάθησε να γίνει αρεστός και είπε κάποια στιγμή: «Η Μπάρτσα είναι η ζωή μου»!

Μέσα σε μια στιγμή, η μύτη του Ζλατανόκιο μεγάλωσε τόσο που άρχισε να βγάζει κλαδιά(!) και από την ντροπή του κοκκίνισε μέχρι και η κορδέλα του.

Σπίτι μου σπιτάκι μου σκέφτηκε και ξαναγύρισε στην Ιταλία. Αυτή τη φορά όμως έβαλε τα «ροσονέρι». Όλα πήγαιναν καλά και ο Ζλατανόκιο αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Μέχρι που μια μέρα φώναξε: «Μίλαν για τα καλά»! Η μύτη θέριεψε και πάνω της φύτρωσαν κλαδάκια, ενώ τα πουλάκια τιτίβιζαν μέσα από τις φωλιές τους και ένας χαρούμενος σκίουρος έκοβε βόλτες ξένοιαστος…

Η συνέχεια στα παριζιάνικα παραμύθια…

*Για την έμπνευση (όπως και για τις φωτογραφίες) ευθύνεται ο σκιτσογράφος-γελοιογράφος Ομάρ Μομανί


sport-fm.gr